از همان روزی که خدای رحمان انسان را خلق کرد تا به امروز وسعتی به اندازه 24 ساعت را در اختیار ما گذاشته تا در طی آن بخوریم و بخوابیم و کار کنیم و زندگی خود را در قالب شبانه روز سپری کنیم. از قدیم اما هرچه که جلوتر می آییم این 24 ساعت در اختیار ما انگار ذره ذره با گذشتن سال ها آب می رود و چیزی که به ما رسیده 24 ساعت بی برکتی است که در چشم بر هم زدنی تمام می شود و ما می مانیم و کارهایی که انجام نداده ایم .

 زندگانی به اصطلاح مدرن امروزی ما را به جایی رسانده که نه به درستی می خوابیم، نه به درستی کار می کنیم، نه استراحتی، نه مطالعه ای ، نه دور هم نشستن و گفتن و شنفتنی و در یک کلام از هیچ چیز زندگی نه بهره کافی می بریم و نه لذت کافی. از بالا اگر به زندگی هایمان نگاه کنیم شبیه مورچه های کارگری که تند تند راه می روند و دانه می برند تند راه می رویم، تند رانندگی می کنیم، تند غذا می خوریم و ... و با این وجود باز هم به هیچ کارمان نمی رسیم. در این نوشته سعی کرده ایم تا بررسی کنیم و ببینیم چرا در زندگی هایمان وقت کم می آوریم و راهکارهایی پیشنهاد کنیم تا زمان محدود 24 ساعته مان را که از قضا مثل برق و باد هم می گذرد بهتر مدیریت کنیم. با ما همراه باشید.